Europejski Tydzień Regionów i Miast: Zaproszenie do udziału w warsztacie na temat zmian behawioralnych na rzecz transformacji energetycznej, 12.10.2023, godz. 11.30-12.30, Bruksela
Europejski akt w sprawie czipów – plan walki z niedoborem półprzewodników
Europejski akt w sprawie czipów zwiększy suwerenność technologiczną, konkurencyjność i odporność Europy oraz przyczyni się do transformacji cyfrowej i ekologicznej.
Dlaczego potrzebujemy europejskiego aktu w sprawie czipów?
Chipy – znane również jako półprzewodniki – są budulcem wszystkich produktów elektronicznych. Odgrywają kluczową rolę w naszych nowoczesnych gospodarkach i naszym codziennym życiu. Chipy są podstawą transformacji cyfrowej i są niezbędne dla wszystkich branż, takich jak przemysł samochodowy, komunikacja, przetwarzanie danych, przestrzeń kosmiczna, obrona, inteligentne urządzenia i gry, aby wymienić tylko kilka.
Niedawne globalne niedobory chipów zakłóciły łańcuchy dostaw, spowodowały niedobory produktów, od samochodów po urządzenia medyczne, a w niektórych przypadkach nawet zmusiły fabryki do zamknięcia.
Europejski akt w sprawie czipów, po osiągnięciu porozumienia politycznego w dniu 18 kwietnia 2023 r., ma na celu wzmocnienie ekosystemu półprzewodników. Składa się on z komunikatu, w którym przedstawiono europejską strategię i uzasadnienie aktu w sprawie czipów, wniosek dotyczący rozporządzenia oraz zalecenie dla państw członkowskich.
Ochrona ukraińskiej kultury i dziedzictwa
Komisja Europejska podjęła decyzję o zarejestrowaniu europejskiej inicjatywy obywatelskiej zatytułowanej „Ochrona i rozwój ukraińskiej kultury, edukacji, języka i tradycji w państwach UE”.
Organizatorzy inicjatywy wzywają Komisję do zintensyfikowania działań wspierających integrację ukraińskich uchodźców w UE. Wzywają również Komisję do zaproponowania nowych przepisów mających na celu zachowanie ukraińskiej kultury, języka, tradycji i dziedzictwa, a także do ustanowienia ogólnoeuropejskiej struktury ośrodków integracji.
Nowe rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady w sprawie baterii
12 lipca br. zostały przyjęte przepisy ustanawiające regulacje dotyczące całego cyklu życia baterii: od projektu do końca eksploatacji. W efekcie powstanie gospodarka o obiegu zamkniętym (GOZ) dla unijnego sektora baterii. Nowe rozporządzenie ma na celu ustanowienie jednolitych reguł na rynku UE i zmniejszenie wpływu baterii na środowisko i społeczeństwo w ciągu całego cyklu życia baterii.
Rada i Parlament Europejski przyjęły rozporządzenie 2023/1542 z 12 lipca 2023 r. w sprawie baterii i zużytych baterii, zmieniającego dyrektywę 2008/98/WE i rozporządzenie (UE) 2019/1020 oraz uchylającego dyrektywę 2006/66/WE. Dotychczasowe regulacje Unii Europejskiej (UE) obejmowały jedynie etap wycofania baterii z użytku. Obecne przepisy skupiają się w szczególności na gospodarowaniu zużytymi bateriami.
Alternatywne paliwa w samochodach: jak zwiększyć ich wykorzystanie?
Transport drogowy odpowiada za około 1/5 emisji dwutlenku węgla w UE. UE chce zmniejszyć swój wpływ na klimat, wspierając wykorzystanie paliw odnawialnych i niskoemisyjnych.
Paliwa alternatywne do pojazdów bezemisyjnych to energia elektryczna, wodór i amoniak.
- Elektryczność do samochodów pochodzi z różnych źródeł: elektrowni spalających paliwa kopalne, odnawialnych źródeł energii i elektrowni jądrowych. Pojazdy elektryczne nie emitują żadnych zanieczyszczeń, podczas gdy konfiguracje hybrydowe wymagają mniej oleju i redukują emisję CO2.
- Wodór, często stosowany w ciężkich pojazdach drogowych i wciąż na wczesnym etapie rozwoju jako technologia, jest pozyskiwany z wody lub związków organicznych. Wpływ na środowisko i efektywność energetyczna wodoru zależy od sposobu wytwarzania – czyli czy jest wytwarzany za pomocą źródeł odnawialnych, takich jak energia słoneczna, wiatrowa lub biogazowa, czy z wykorzystaniem paliw kopalnych. Przeczytaj o korzyściach z odnawialnego wodoru dla UE.
- Amoniak może przyczynić się do znacznej redukcji ogólnej emisji CO2, ponieważ jedynymi produktami ubocznymi amoniaku są woda i azot.
Paliwa odnawialne
Paliwa odnawialne obejmują paliwa z biomasy i biopaliwa, paliwa syntetyczne i parafinowe, w tym amoniak (wspomniany powyżej), wytwarzane za pomocą energii odnawialnej.
Biopaliwa to paliwa ulegające biodegradacji, produkowane z olejów roślinnych, tłuszczów zwierzęcych lub z recyklingu tłuszczów restauracyjnych. Są one obecnie jednym z najważniejszych rodzajów paliw alternatywnych: odpowiadają za 4,4% zużycia paliw w transporcie w UE.
Mogą pomóc znacznie zredukować całkowitą emisję CO2, jeśli są produkowane w sposób zrównoważony. Istnieje jednak ryzyko, że do ich produkcji będą wykorzystywane grunty, które w innym przypadku byłyby wykorzystywane do np. produkcji żywności lub pod uprawy.
Wpływ produkcji tekstyliów i odpadów tekstylnych na środowisko
Tania odzież niskiej jakości spowodowała gwałtowny wzrost ilości produkowanych i wyrzucanych ubrań. Dowiedz się więcej o jej wpływie na środowisko i rozwiązaniach UE w tym zakresie.
Tania odzież niskiej jakości - tzw. "szybka moda" - nieustannie dostarcza ubrania w nowym stylu po bardzo niskich cenach. Aby przeciwdziałać jej wpływowi na środowisko, UE chce zmniejszyć ilość odpadów tekstylnych, wydłużyć cykl życia tekstyliów i zwiększyć recykling. Jest to część planu osiągnięcia gospodarki o obiegu zamkniętym do 2050 roku.
Nadmierna konsumpcja zasobów naturalnych
Produkcja tekstyliów wymaga dużo wody, a także gruntów pod uprawę bawełny i innych włókien. Szacuje się, że w 2015 r. światowy przemysł włókienniczy i odzieżowy wykorzystał 79 mld metrów sześciennych wody, podczas gdy potrzeby całej gospodarki UE wyniosły w 2017 r. 266 mld metrów sześciennych. Szacuje się, że produkcja jednej koszulki pochłania 2700 litrów wody słodkiej, czyli tyle, ile średnio wystarcza jednej osobie na 2,5 roku.
Sektor tekstylny był trzecim co do wielkości powodem degradacji wody i użytkowania gruntów w 2020 roku. W tym samym roku, produkcja odzieży i obuwia dla jednego obywatela UE wymagała średnio dziewięciu m3 wody, 400 m2 ziemi i 391 kg surowców.
Emisje przemysłowe
Działalność przemysłowa generuje substancje, które szkodzą zdrowiu i środowisku. Państwa UE ustaliły wspólne zasady ograniczania tych szkodliwych emisji.
Działalność i procesy przemysłowe to źródło emisji niebezpiecznych substancji, takich jak tlenek azotu, amoniak, rtęć i dwutlenek węgla. Substancje te zanieczyszczają wodę, powietrze i glebę, szkodzą ludzkiemu zdrowiu, środowisku i przyrodzie.
Wytwarzanie energii elektrycznej, przetwarzanie odpadów i gospodarowanie nimi, chów zwierząt czy produkcja cementu to przykłady działalności przemysłowej, która uwalnia do środowiska niebezpieczne substancje.
Skutkiem zanieczyszczenia środowiska mogą być problemy zdrowotne np. astma, zapalenie oskrzeli, nowotwory lub niewydolność serca. Uważa się, że z powodu emisji przedwcześnie umierają co roku tysiące ludzi.
Według wyliczeń z 2017 r. rocznie emisje przemysłowe przyczyniają się do szkód zdrowotnych i środowiskowych w wysokości 277–433 mld EUR.
Europejski Tydzień Regionów i Miast: Zaproszenie na warsztat poświęcony strategiom dotyczących przyciągania i zatrzymywania talentów w regionach, 10.10.2023, 14.30-15.30, Bruksela
Serdecznie zapraszamy do udziału w interaktywnym warsztacie w ramach tegorocznej edycji Europejskiego Tygodnia Regionów i Miast
„PRZYCIĄGANIE I ZATRZYMYWANIE TALENTÓW:STRATEGIE REGIONALNE”
który odbędzie się 10 października 2023 r. o godzinie 14.30
w siedzibie Biura Informacyjnego Województwa Wielkopolskiego przy rue Montoyer 21 w Brukseli.
W trakcie warsztatu przedstawiciele regionów z Polski (województwo wielkopolskie i województwo kujawsko-pomorskie), Czech (Morawy Południowe) oraz Chorwacji (Wschodnia Slawonia, Baranja i Zachodni Srem) przybliżą kwestie związane z zarządzaniem i pozyskiwaniem talentów oraz zaprezentują swoje strategie w tym obszarze.
Unijna polityka migracyjna i azylowa
Nowy pakt UE w sprawie migracji i azylu to zarówno nowe przepisy, jak i przegląd istniejących przepisów, takich jak dyrektywa powrotowa.
Parlament przyjął rezolucję ws. dyrektywy powrotowej w grudniu 2020 r., w której podkreślił znaczenie ochrony indywidualnych praw podstawowych oraz poszanowania procedur. Aby móc rozpocząć dyskusje z Radą, Parlament przyjął swoje stanowisko negocjacyjne na temat rozporządzenia w sprawie kontroli przesiewowej i rozporządzenia w sprawie procedur azylowych w kwietniu 2023 roku.
Powroty migrantów: najważniejsze fakty
W 2022 r. odmówiono wjazdu do UE 141 060 osobom z innych krajów, głównie z powodu braku ważnej wizy lub dokumentu pobytowego (23%) lub braku możliwości uzasadnienia celu i warunków pobytu (23%). W 2022 r. państwa UE wydały 422 400 decyzji nakazujących powrót. Jednak mniej niż jedna czwarta obywateli państw trzecich wróciła do kraju spoza UE.
Erasmus+: wybrano 159 projektów na rzecz modernizacji szkolnictwa wyższego na świecie
Komisja wybrała 159 projektów, które będą finansowane w ramach programu Erasmus+ poświęconego budowaniu potencjału w szkolnictwie wyższym, który wspiera modernizację i jakość szkolnictwa wyższego w państwach trzecich na całym świecie.
Wszystkie te projekty łączy nadrzędny cel, jakim jest wspieranie współpracy międzynarodowej w szkolnictwie wyższym, poprawa systemów edukacji oraz zwiększanie wzrostu i dobrobytu w skali globalnej.
Dzięki wybranym w tym roku projektom 2,5 tysiąca podmiotów szkolnictwa wyższego z blisko 130 państw z UE i z całego świata będzie współpracować, aby modernizować i internacjonalizować szkolnictwo wyższe. Budżet na 2023 r., wynoszący ogółem 115,3 mln euro, zostanie przeznaczony między innymi na profesjonalizację matematyki w Afryce Środkowej, studia uniwersyteckie w dziedzinie prawa na rzecz równości i sprawiedliwości dla grup szczególnie wrażliwych w Ameryce Łacińskiej, programy nauczania na rzecz zrównoważonej niebieskiej gospodarki w południowym regionie Morza Śródziemnego, a także kursy dotyczące zmian transformacyjnych w edukacji zdrowotnej w południowo-wschodniej Azji. Wybrane projekty z innych regionów dotyczą umiejętności w zakresie przedsiębiorczości dla kobiet w Azji Środkowej, gotowości edukacji cyfrowej w regionie Bałkanów Zachodnich, rozwoju sieci biur ds. stosunków międzynarodowych na uniwersytetach na Bliskim Wschodzie oraz programów nauczania w zakresie odporności systemu żywnościowego i żywieniowego w Afryce Zachodniej.
