W dn. 3 kwietnia br. Komisja Europejska skierowała do Polski uzasadnioną opinię, bowiem nie przekazano jej informacji na temat wdrożenia dyrektywy dotyczącej ekoprojektu. Komisja postanowiła również przesłać Polsce, Belgii, Republice Czeskiej i Republice Słowackiej uzasadnione opinie w związku z niewdrożeniem do prawa krajowego przepisów unijnych dotyczących ustanowienia zharmonizowanych usług informacji rzecznej o śródlądowych drogach wodnych. Przesłanie uzasadnionej opinii stanowi ostatni etap przed ewentualnym wniesieniem sprawy do Europejskiego Trybunału Sprawiedliwości.
Celem dyrektywy dot. ekoprojektu [1] jest zmniejszenie skutków dla środowiska, które wynikają ze stosowania produktów wykorzystujących energię. Jest to jeden z zasadniczych elementów unijnej strategii na rzecz racjonalizacji zużycia energii.
Pomimo skierowanego we wrześniu 2007 r. wezwania do usunięcia uchybienia Polska nie powiadomiła jeszcze Komisji o dokonaniu pełnego wdrożenia dyrektywy. Państwa członkowskie zostały zobowiązane do dokonania wdrożenia dyrektywy do prawa krajowego w terminie do sierpnia 2007 r.
Dyrektywa ustanawia ogólne zasady ustalania obowiązkowych wymogów dotyczących ekoprojektu dla produktów wykorzystujących energię. Szacuje się, że wyczerpujący zestaw takich wymogów pozwoliłby europejskim konsumentom na oszczędności rzędu kilku miliardów euro rocznie i mógłby w znacznym stopniu przyczynić się do realizacji unijnych celów dotyczących zmian klimatu i korzystania z trwałych źródeł energii.
Komisja ustala obecnie wymogi w odniesieniu do produktów o największym potencjale redukcji zużycia energii, takich jak kotły, urządzenia elektroniczne, czy też sprzęt oświetleniowy. W przypadku pierwszych grup produktów wymogi zaczną obowiązywać z początkiem przyszłego roku, ważne jest zatem, by w odpowiednim czasie dokonać transpozycji do prawa krajowego niezbędnych przepisów prawnych.
Natomiast celem dyrektywy dot. usługi informacji rzecznej[2] jest ustanowienie wspólnych ram dla usług informacji rzecznej (RIS), by zwiększyć bezpieczeństwo, niezawodność i wydajność śródlądowego transportu wodnego. Usługi RIS mogą poprawić konkurencyjność tego taniego, oszczędnego i przyjaznego dla środowiska środka transportu.
Dyrektywa określa zasady i wymogi przekazywania danych oraz wyposażenia RIS, jak również minimalny poziom tych usług. Zawiera również wytyczne techniczne oraz specyfikacje dotyczące komunikatów dla kapitanów statków, elektronicznych map nawigacyjnych i systemów informacyjnych, systemów kontroli ruchu statków oraz elektronicznej sprawozdawczości.
Pełnego wdrożenia dyrektywy do prawa krajowego należało dokonać do dnia 20 października 2007 r.
[1] Dyrektywa 2005/32/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 6 lipca 2005 r. ustanawiająca ogólne zasady ustalania wymogów dotyczących ekoprojektu dla produktów wykorzystujących energię oraz zmieniająca dyrektywę Rady 92/42/EWG, oraz dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady 96/57/WE i 2000/55/WE, Dz.U. L 191 z 22.7.2005, s. 29-58.
[2] Dyrektywa 2005/44/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 7 września 2005 r. w sprawie zharmonizowanych usług informacji rzecznej (RIS) na śródlądowych drogach wodnych we Wspólnocie (Dz.U. L 255 z 30.9.2005, s. 152).
Pomimo skierowanego we wrześniu 2007 r. wezwania do usunięcia uchybienia Polska nie powiadomiła jeszcze Komisji o dokonaniu pełnego wdrożenia dyrektywy. Państwa członkowskie zostały zobowiązane do dokonania wdrożenia dyrektywy do prawa krajowego w terminie do sierpnia 2007 r.
Dyrektywa ustanawia ogólne zasady ustalania obowiązkowych wymogów dotyczących ekoprojektu dla produktów wykorzystujących energię. Szacuje się, że wyczerpujący zestaw takich wymogów pozwoliłby europejskim konsumentom na oszczędności rzędu kilku miliardów euro rocznie i mógłby w znacznym stopniu przyczynić się do realizacji unijnych celów dotyczących zmian klimatu i korzystania z trwałych źródeł energii.
Komisja ustala obecnie wymogi w odniesieniu do produktów o największym potencjale redukcji zużycia energii, takich jak kotły, urządzenia elektroniczne, czy też sprzęt oświetleniowy. W przypadku pierwszych grup produktów wymogi zaczną obowiązywać z początkiem przyszłego roku, ważne jest zatem, by w odpowiednim czasie dokonać transpozycji do prawa krajowego niezbędnych przepisów prawnych.
Natomiast celem dyrektywy dot. usługi informacji rzecznej[2] jest ustanowienie wspólnych ram dla usług informacji rzecznej (RIS), by zwiększyć bezpieczeństwo, niezawodność i wydajność śródlądowego transportu wodnego. Usługi RIS mogą poprawić konkurencyjność tego taniego, oszczędnego i przyjaznego dla środowiska środka transportu.
Dyrektywa określa zasady i wymogi przekazywania danych oraz wyposażenia RIS, jak również minimalny poziom tych usług. Zawiera również wytyczne techniczne oraz specyfikacje dotyczące komunikatów dla kapitanów statków, elektronicznych map nawigacyjnych i systemów informacyjnych, systemów kontroli ruchu statków oraz elektronicznej sprawozdawczości.
Pełnego wdrożenia dyrektywy do prawa krajowego należało dokonać do dnia 20 października 2007 r.
[1] Dyrektywa 2005/32/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 6 lipca 2005 r. ustanawiająca ogólne zasady ustalania wymogów dotyczących ekoprojektu dla produktów wykorzystujących energię oraz zmieniająca dyrektywę Rady 92/42/EWG, oraz dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady 96/57/WE i 2000/55/WE, Dz.U. L 191 z 22.7.2005, s. 29-58.
[2] Dyrektywa 2005/44/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 7 września 2005 r. w sprawie zharmonizowanych usług informacji rzecznej (RIS) na śródlądowych drogach wodnych we Wspólnocie (Dz.U. L 255 z 30.9.2005, s. 152).
Autor: Komisja Europejska
