W dniu 13 grudnia 2011 we wspólnej siedzibie regionów partnerskich: Wielkopolski, Hesji, Akwitanii i Emilii-Romanii w Brukseli odbyła się konferencja podsumowująca sześciomiesięczne przewodnictwo Polski w Radzie UE pt.: „Znaczenie Polskiej Prezydencji dla Europy – przegląd i ocena”, której głównymi prelegentami byli profesorowie i naukowcy z europejskich uniwersytetów. Moderatorem dyskusji był prof. Dieter Bingen, Dyrektor Instytutu Niemiecko-Polskiego w Darmstadt.
Dyskusję otworzyła Monika Kapturska, Dyrektor Przedstawicielstwa Wielkopolski w Brukseli, odwołując się, ze względu na szczególną datę tego spotkania, do wprowadzenia stanu wojennego w Polsce w 1981 r. oraz demokratycznej transformacji, którą nasz kraj przeszedł w ciagu ostatnich 30 lat. Prezydencja w Radzie UE jest szczególnym uwieńczeniem tego procesu. P. Kapturska przedstawiła również wydarzenia związane z przewodnictwem, podejmowane przez ostatnie miesiące przez polskie regiony, przede wszystkim na forum i we współpracy z Komitetem Regionów, w tym cztery konferencje związane tematycznie z priorytetami Prezydencji, posiedzenie Prezydium KR i inauguracyjne spotkanie Konferencji Władz Lokalnych i Regionalnych Partnerstwa Wschodniego (CORLEAP) w Poznaniu, posiedzenie Komisji COTER oraz Europejski Kongres Gmin Wiejskich w Warszawie, a także dwie opinie KR, które zostały przyjęte z inicjatywy Polskiej Prezydencji.
Cornelia
Pieper, sekretarz stanu Ministerstwa Spraw Zagranicznych RFN
podkreśliła nie tylko pozytywną ocenę pierwszego
polskiego przewodnictwa w UE, ale również gospodarcze sukcesy Polski ostatnich
lat, jak osiągnięcie ponad 3% wzrostu w czasach kryzysu w UE oraz dokonanie
konsolidacji budżetu pozwalającej na znaczne zmniejszenie zadłużenia.
Podkreśliła również bardzo dobre stosunki polsko-niemieckie i podobne stanowiska
obu krajów na temat wielu zagadnień poruszanych aktualnie na forum unijnym, jak
np. ograniczenia zadłużenia państw
członkowskich UE.
Prof. Zbigniew Czachór – kierownik Pracowni badań nad integracją europejską UAM w Poznaniu podkreślił, iż z jednej strony traktat lizboński rozszerzył czasowe ramy prawne prezydencji, wprowadzając tzw. Trio prezydencji, z drugiej strony zmniejszył kompetencje przewodnictwa w Radzie ustanawiając stanowiska Przewodniczącego Rady Europejskiej i Wysokiego Przedstawiciela Unii do spraw zagranicznych i polityki bezpieczeństwa. Zwrócił również uwagę na to, że prezydencja była doskonałą okazją do pokazania polskiego kapitału ludzkiego i udowodniła, że kraj posiada doskonale wyszkolone kadry do zarządzania Europą.
Profesor Czachór oraz dr Kai-Olaf Lang z Niemieckiego Instytutu Badań Polityki Międzynarodowej i Bezpieczeństwa wymielili największe sukcesy przewodnictwa: organizację Szczytu Partnerstwa Wschodniego w Warszawie oraz Forum Społeczeństwa Obywatelskiego PW w Poznaniu, przyjęcie pakietu sześciu aktów legislacyjnych umożliwiających reformę zarządzania gospodarczego w UE, czy zakończenie negocjacji akcesyjnych z Chorwacją. Dr Lang zaznaczył również, że była to profesjonalna prezydencja, pozbawiona wewnętrznych kryzysów politycznych, a ponadto bardzo sprawnie administrowana.
Piotr Maciej Kaczyński z Centrum Studiów Europejskich do listy sukcesów przewodnictwa dodał przyjęcie budżetu na 2012 rok, osiągnięcie porozumienia w sprawie jednolitego systemu patentowego w UE, przyjęcie pakietu rozwiązań na zakończonej w minioną niedzielę konferencji klimatycznej w Durbanie, porozumienie w sprawie ruchu bezwizowego z okręgiem kaliningradzkim oraz negocjacje na temat przystąpienia Rosji do Światowej Organizacji Handlu. Żałował jednocześnie, że nie odniesiono żadnych sukcesów w zakresie obronności.
W czasie dyskusji wielokrotnie podkreślano ambitny program polskiej prezydencji, jej profesjonalizm, proeuropejskie podejście, a także poważne wyzwania, związane z kryzysem gospodarczym w UE oraz ryzykiem powstania Europy dwóch prędkości.
Autor: BIWW
